Peer-To-Peer banking

Concurrentie uit onverwachte hoek komt er van dezogenaamde Peer-To-Peer (P2P) banking initiatieven. P2P is een begrip dat afkomstig is uit de wereld van de (illegale) muziekdownloads. KaZaA, BitTorrent e.d. oftewel netwerken waar mensen direct met elkaar mp3's, video's, films, games etc met elkaar uitwisselen zonder dat daar uitgevers of andere bedrijven aan te pas komen. P2P bij banking draait om mensen die elkaar geld lenen via internet.

De Britse site Zopa en de Amerikaanse site Prosper claimen dat ze een nieuw model hebben dat het voor particulieren mogelijk maakt om op een volledig andere manier geld te sparen en geld te lenen. Zopa (zie artikel op Springwise), opgericht door een groep uiterst ervaren financiële professionals, bestaat nu anderhalf jaar en heeft inmiddels meer dan 75.000 leden. Het idee erachter is om de bankwereld die nu druk is met het het reguleren van het sparen en lenen uit de keten te halen en te vervangen door een IT-systeem dat dit automatisch doet. De transactiekosten kunnen op deze manier tot (vrijwel) 0 worden teruggebracht: Zopa vervult een makelaarsrol en vraagt van beide partijen 0,5 % van het te lenen bedrag, terwijl traditionele banken al gauw 5 à 6 % vragen.

Prosper (zie ook artikel op Springwise) voegt daar - helemaal in de huidige tijdsgeest - nog het idee van specieke groepen van mensen met vergelijkbare behoeftes of interesses aan toe. Prosper heeft in feite een soort Marktplaats model, leners staan er met naam en soms foto op de site, geven aan wat ze zouden willen lenen en waarvoor. De mensen die geld willen uitlenen kunnen na een spel van loven en bieden beslissen met wie ze in zee gaan. Neem bijvoorbeeld de alleenstaande ouders, de Professors and University Graduates, de Christenen en de Second Change club (mensen die een tegenvaller achter de rug hebben). Dat is een heel andere manier om naar mensen (klanten) te kijken, helemaal Web 2.0 omdat het van iemands persoonlijke voorkeuren uitgaat en ook de gelegenheid biedt om met geestverwanten iets samen te financieren.

Een wat jonger initiatief is Ripple (zie de projectpagina) dat op zoek is naar een P2P benadering om zelfstandige betalingen tussen internetgebruikers mogelijk te maken. Ook hier ligt de nadruk op de community- en efficiencyvoordelen, maar het verschil is dat het systeem gebaseerd is op een vertrouwensrelatie die al bestaat tussen mensen in het 'normale leven' (real-world social networks). Op Ripplepay.com vind je de betaversie van Ripple (meer achtergronden bij Robin Good en Catallarchy). Tot slot is er Kiva dat zich richt op initiatieven in ontwikkelingslanden (zie Springwise).

P2P banking minimaliseert de kosten van banking en is daarmee, net als de netwerken die zorgen voor uitwisseling van multimediabestanden dat waren voor de creatieve industrie, potentieel een grote concurrent voor traditionele bankinstellingen. De Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) kijkt daar heel anders tegenaan (bron: Trouw, 2 september 2006 en InformationWeek, 16 mei 2006) en vraagt zich af hoe zaken als kredietwaardigheid en risico-inschatting zijn geregeld. "Vertrouwen is een hoog goed in de bankwereld, en dat bouw je niet in een achternamiddag op. Maar als ze aan de regels voldoen, laat maar komen." De woordvoerder van de NVB beschouwt de komst van Zopa en Prosper niet als een bommetje onder de bankwereld, "Daarvoor zijn ze toch te bescheiden." De geschiedenis van de platenindustrie kennen we inmiddels allemaal. De verkopen in de winkels liepen fors terug en het internetkanaal werd in no-time marktleider. In eerste instantie alleen op een illegale basis, inmiddels ook met volledig nieuwe spelers als iTunes dat in korte tijd de nieuwe marktleider werd. Zou de geschiedenis zich hier dan weer gaan herhalen?

Peer-To-Peer banking

Peer-To-Peer banking

Navigation menu